بیوگرافی هریت تومن

هریت تومن کی بود؟
هریت تومن که در اثر برده داری در مریلند متولد شد ، در سال 1849 به آزادی در شمال گریخت تا به معروف ترین "هادی" در راه آهن زیرزمینی تبدیل شود. تومن زندگی خود را در معرض خطر قرار داد تا صدها نفر از اعضای خانواده و سایر بردگان از سیستم مزارع را به سمت آزادی در این شبکه مخفی پیچیده خانه های امن سوق دهد. تومانی که پیش از جنگ داخلی آمریکا ، یک جنبش پیشگام بود ، در دوران جنگ نیز به ارتش اتحادیه کمک کرد و در بین سایر نقشها به عنوان جاسوسی کار کرد.

پس از پایان جنگ داخلی ، تومان زندگی خود را وقف کمک به برده های فقیر فقیر و سالمندان کرد. به افتخار زندگی و تقاضای مردمی ، در سال 2016 ، وزارت خزانه داری آمریکا اعلام کرد که توبمن جایگزین آندرو جکسون در مرکز لایحه جدید 20 دلار خواهد شد.

تاریخ تولد و خانواده هریت تومن
تاریخ تولد توبمن ناشناخته است ، اگرچه احتمالاً بین سالهای 1820 تا 1825 اتفاق افتاده است. مادر او ، هریت "ریت" گرین ، متعلق به مری پاتیسون برودس بود. پدر او بن راس که متعلق به آنتونی تامپسون بود (تامپسون و برادس در نهایت ازدواج کردند).

توبمن که در ابتدا با نام Araminta Harriet Ross نامگذاری شد ، توسط والدینش لقب مینیت را گرفت. آرامینتا در زمان ازدواج نام خود را به هریت تغییر داد ، احتمالاً برای احترام به مادرش.

دوران کودکی هریت تومن
زندگی اولیه تومن پر از سختی بود. پسر مری برودس ، ادوارد ، سه خواهر توبمن را در مزارع دوردست فروخت و خانواده را جدا کرد. هنگامی که یک تاجر از جورجیا در مورد خرید پسر کوچکترین ریت ، موسی ، به برودس نزدیک شد ، ریت با موفقیت در برابر شکستگی بیشتر خانواده خود مقاومت کرد و نمونه ای قدرتمند برای دختر خردسال خود قرار داد.

خشونت بدنی بخشی از زندگی روزمره برای تومان و خانواده او بود. خشونت هایی که او در اوایل زندگی متحمل شد ، باعث صدمات جسمی دائمی شد. توبمان بعداً روز خاصی را بازگو کرد که پنج بار قبل از صبحانه شلاق خورد. او زخم ها را تا آخر عمر به همراه داشت.

شدیدترین آسیب دیدگی در زمان نوجوانی رخ داد. او برای تهیه لوازم مورد نیاز به یک فروشگاه کالاهای خشک فرستاده و با یک برده روبرو شد که بدون مجوز مزارع را ترک کرده بود. سرپرست این مرد خواستار شد تاوبمن به مهار فراری کمک کند. وقتی توبمن امتناع کرد ، ناظر وزنه ای دو پوندی را به او وارد کرد که به سر او اصابت کرد. توبمن تا آخر عمر تحمل تشنج ، سردردهای شدید و قسمت های مخدر را نشان داد. او همچنین حالات شدید رویایی را تجربه کرد ، که او را به عنوان تجربیات مذهبی طبقه بندی کرد.

خط آزادی و برده داری برای تومانی و خانواده اش مضر بود. پدر توبمن ، بن ، در 45 سالگی ، طبق مقرر در وصیت نامه صاحب قبلی ، از بردگی رهایی یافت. با این وجود ، بن گزینه های کمی داشت اما همچنان به عنوان برآورد کننده چوب و پیشکسوت برای صاحبان سابق خود به کار خود ادامه داد.

اگرچه مقررات مشابهی در مورد ریت و فرزندانش اعمال می شد ، اما افراد صاحب خانواده تصمیم به آزادی آنها نمی گرفتند. با وجود وضعیت آزاد ، بن قدرت کمی برای به چالش کشیدن تصمیم خود داشت.

همسران و کودکان
در سال 1844 ، هریت با یک مرد سیاه پوست آزاد به نام جان تومان ازدواج کرد. در آن زمان حدود نیمی از مردم آفریقایی-آمریکایی در ساحل شرقی مریلند آزاد بودند و برای یک خانواده هم غیر عادی نبود که شامل افراد آزاد و بردگی شود.

در مورد جان توبمن یا ازدواج او با هریت اطلاعات کمی وجود دارد ، از جمله اینکه آیا و چه مدت آنها در کنار هم زندگی کرده اند. هر فرزندی که احتمالاً آنها می خواستند به عنوان بردگی در نظر گرفته شوند ، زیرا وضعیت مادر بر فرزندانش دیکته می کرد. جان از ساخت سفر در راه‌آهن زیرزمینی با هریت خودداری کرد و ترجیح داد با همسر جدیدی در مریلند بماند.

در سال 1869 ، تومان با یک جانباز جنگ داخلی به نام نلسون دیویس ازدواج کرد. در سال 1874 ، این زوج دختر بچه ای به نام گرتی را به فرزند خود پذیرفتند.

هریت تومن و راه آهن زیرزمینی
بین 1850 و 1860 ، توبمن به دنبال شبکه شناخته شده به عنوان راه آهن زیرزمینی 19 سفر از جنوب به شمال انجام داد. وی بیش از 300 نفر از جمله والدین و خواهران و برادران خود را از بردگی گرفته تا آزادی راهنمایی کرد و لقب "موسی" را برای رهبری خود به دست آورد.

Tubman برای اولین بار وقتی در سال 1849 از این راه برای رهایی از برده داری استفاده کرد با راه آهن زیرزمینی روبرو شد. پس از گذشت یک بیماری و مرگ صاحبش ، توبمن تصمیم گرفت تا از بردگی در مریلند برای فیلادلفیا بگریزد. او می ترسید خانواده اش بیشتر جدا شود و نگران سرنوشت خودش به عنوان یک برده بیمارگونه با ارزش اقتصادی پایین بود.

دو برادرش بن و هری او را در 17 سپتامبر 1849 همراهی کردند. با این وجود پس از انتشار اخطاریه در دموکرات کمبریج که مبلغ 300 دلار پاداش برای بازگشت آرامینتا ارائه می داد ، برادران هری و بن فکر دوم داشتند و به مزارع بازگشتند. . تومن برنامه ای برای ماندن در اسارت نداشت. او با دیدن خانه های برادران خود با خیال راحت در خانه ، او به زودی تنهایی برای پنسیلوانیا راهی کشور شد.

با استفاده از راه آهن زیرزمینی ، تومن تقریباً 90 مایل به فیلادلفیا رفت. او با احساس آرامش و هراس به ایالت آزاد پنسیلوانیا عبور کرد